Με τον Τουρκικό λαό όχι μόνο δεν μας χωρίζει τίποτα, αλλά μας ενώνουν πολλά, ίσως περισσότερα από ό,τι με τους περισσότερους εταίρους μας στην ΕΕ. Το συμφέρον της Ελλάδας είναι η – με όρους – ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, μακροπρόθεσμα, η κατάργηση των συνόρων εντός της ΕΕ. Το ίδιο ισχύει και για τα τεχνητά σύνορα του Αττίλα στην Κύπρο. Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί αφενός τα πιστεύω ακράδαντα και αφετέρου δεν θέλω να παρεξηγηθεί ως εθνικιστική η παρακάτω θέση μου: Τα τελευταία χρόνια το καθεστώς Ερντογάν, με μια σειρά από ενέργειές, έχει κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν μιλάμε για απειλή πολέμου, αλλά για καθαρό πόλεμο, αφού μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν η ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας για πολλά από τα νησιά μας, οι παράνομες έρευνες σε Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ και οι καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας, για να αναφέρουμε κάποιες από τις καθημερινές εχθρικές ενέργειες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ακόμα και για τον πιο ουδέτερο παρατηρητή, ότι, αν η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ο απολυταρχικός ηγεμόνας της γειτονικής χώρας θα είχε ανοίξει και πυρ. Αλλά, ακόμα και αν οι συνθήκες δεν του επιτρέπουν την κήρυξη ενός τυπικού πολέμου με ανταλλαγή πυρός, ουσιαστικά έχει κηρύξει έναν πόλεμο στη χώρα μας, από τον οποίο κερδίζει εις βάρος της συνεχώς, είτε κρίσιμες πληροφορίες (π.χ. από τις θαλάσσιες έρευνες για υδρογονάνθρακες, ενόψει μελλοντικής διαπραγμάτευσης για τις ΑΟΖ), είτε την αλλαγή του status quo και την ένταξη εξωφρενικών απαιτήσεων στην ατζέντα των διμερών σχέσεων.Η Ελλάδα, ως κράτος, απαντάει, όσο μπορεί, σε αυτές τις εχθρικές ενέργειες, αλλά οφείλουμε και εμείς να δράσουμε – όσο περνάει από το χέρι μας – ως πολίτες. Πρέπει με κάθε ευκαιρία να ενημερώνουμε όσους δεν γνωρίζουν για τα έργα και το ποιόν του πολεμοχαρή Ερντογάν και τις αδικίες που υφίστανται Ελλάδα και Κύπρος. Επίσης πρέπει, όσο διαρκεί αυτός ο πόλεμος, να αποφεύγουμε την με οποιονδήποτε τρόπο ενίσχυση της Τουρκίας. Καμία ανοχή και καμία στήριξη στο καθεστώς Ερντογάν.
